Foto album
Informatie
Grootse plannen en wilde dromen. Daarmee boekten we begin 2020 onze week vakantiewoning in Le Grand Bornand. De rest van de tijd ervoor zouden we rondtrekken. Wandelen, sportklimmen en multi-pitchen. De Haute Savoie is een waar paradijs voor wie graag buiten toeft.
Helaas kwam de gebroken enkel in maart en daarmee ook het besef dat onze reis naar de Haute-Savoie anders zou worden.
We lieten ons niet kennen. We vertrokken een dag vroeger dan voorzien en als eerste tocht deden we Dent d'Oche. De wandeling is eerder voor ervaren wandelaars met stukken gezekerde passages en zeer steile passages op geërodeerde paden. Onze bergbenen waren nog niet op punt wat de dag nadien resulteerde in spierpijn.
Het zou die dag ook minder goed weer zijn dus bleven we lager en bezochten we Mont Baron en Tête des Fieuxe. Daarmee stopte ons verblijf in Bernex en reden we door naar de Vallei van Abondance.
Nog steeds deden onze benen pijn van onze tocht naar Dent d'Oche. We deden een kleine wandeling naar Mont Chauffée. Een groot klimmassief met een relatief kleine wandelafstand om het te bereiken.
We wandelden naar het verste punt en gingen op verkenning naar iedere sector. Op Secteur Piliers smeten we uiteindelijk ons touw in de grond en deden onze gordels aan voor enkele routes. Door de hitte besloten we echter vrij snel te stoppen en daags nadien terug te keren en te profiteren van de frissere uren in de voormiddag. Zo werd dag 4 ook gevuld op Mont Chauffé.
Op dag 5 gingen we grenswandelen. We vertrokken op de parking van Sevan en wandelden op de grens tussen Frankrijk en Zwitserland tot Tour du Don. Het T3-pad loopt over de graat die letterlijk de grens vormt tussen die twee landen. De bergtoppen die we deden zijn niet spectaculair hoog, de zichten daarentegen wel.
Na de wandeling reden we door naar onze slaapplek. Helaas stond er een bord dat kamperen verboden was dus eindigden we die nacht op camping in Saint-Jean d'Aulps.
Op dag 6 gingen we klimmen naar Le Rocher de la Chaux. Van ver zag de rots er fantastisch uit maar eerlijk, we hebben er niet graag geklommen.
Na de klim reden we verder naar Sixt-Fer-à-Cheval.
Sixt-Fer-à-Cheval stond al lang op de bucketlist en kort voor ons vertrek beslisten we deze vallei in onze reis op te nemen. Op dag 7 wandelden we door en boven de befaamde Cirque du Fer à Cheval. De vallei zelf is perfect te doen met kinderen maar het pad naar boven via Le Pas du Boret is eerder voor ervaren wandelaars zonder hoogtevrees. Dit stuk wordt ook sterk afgeraden met regen! De hitte speelde ons parten maar we hielden vol wetende dat de komende dagen enorm veel neerslag onze richting uit komt.
Op Camping Le Pelly werden we vriendelijk onthaald en voor een zeer schappelijke prijs schuilden we hier voor de regen die met bakken uit de lucht viel. Zo werd dag 8 een echte rustdag met als enige uitstap de cafetaria op de camping.
Op zaterdag kwam een eind aan onze tocht met Jumpy en gingen we voor de luxe van een vakantiehuis. Nog steeds met regen en zware wolken reden we naar Le Grand Bornand voor het tweede deel van onze vakantie.
Ook zondag, dag 10 van onze reis verliep binnenshuis door het slechte weer.
Maandag, dag 11 beloofde verbetering. We reden richting Col des Aravis en bonden de gordel aan voor de Via-Ferrata Yves Pollet-Villard Via-Ferrata Yves Pollet-Villard. Hoewel de rots nog heel nat was van de vele regen de afgelopen dagen, gingen we toch met de nodige voorzichtigheid van start. De via ferrata is heel goed afgezekerd met een mooie afwisseling tussen passages. De route stijgt gelijk met de rotswand met hier en daar lichte overhangende stukken en zelden echt verticale passages. Op het einde kan je kiezen voor een atletisch stuk of een rustig stuk tot het einde van de via ferrata.
Dag 12 reden we opnieuw naar Col des Aravis. De zon had duidelijk al heel wat meer volk op de been gebracht. We namen het laatste plaatsje op de parking in en gingen rotsklimmen op Rocher des Aravis.
Nu de wolken de hoge toppen steeds meer vrij laten, wordt het tijd om terug hoger in de bergen te trekken. Op dag 13 trokken we naar Col du Rasoir en Pic du Jallouvre. Op zich geen grote wandeling en ook niet super veel hoogtemeters te doen. Wel gaat een groot deel van de wandeling over steenvelden waar zelfs een stuk T4-pad zit. Dit wilt zeggen dat het pad niet altijd duidelijk is en dat je zelf je weg moet zoeken over de steenvelden. We zagen wandelaars die daar in de problemen geraakten en hun tocht moesten afbreken. Oppassen dus!
Met onze wandeling naar Pic du Jallouvre konden we de klimrots Falaise du Col de la Colombière goed bekijken en op dag 14 werd dit ons speelterrein van de dag. De witte kalksteenrots met groeven door jaren en jaren waterdoorsijpeling waren iets heel anders dan wat we tot nu toe al kenden.
Op dag 15 wandelden we mee met de gestage stroom toeristen en gingen we naar Lac de Peyre. We waren tegen de middag boven en zoals zovelen hebben we er een grote tijd gelummeld en rond gekeken naar het adembenemende landschap. Zelfs de Mont Blanc was goed zichtbaar die dag.
Op dag 16 moesten we helaas inpakken maar niet voor dat we terug keerden naar Falaise du Col de la Colombière voor een laatste klimsessie.
Veel van de geplande klimroutes en wandelingen konden we niet doen door Ans haar enkel die nog niet goed genoeg was. Maar we hebben er toch een mooi verlof van gemaakt. En plannen zijn nu eenmaal plannen. 2021 komt er sneller aan dan we denken en wie weet, zijn we hier volgend jaar terug.
Zie hier nog een kaartje van onze rondrit:
|
|
Routekaart Kaartgegevens © OpenStreetMap-auteurs
|
Links
Copyright.
De foto's op deze website mogen gebruikt worden mits onze toestemming.
Gebruik hiervoor het contactformulier.
|
