banner-3-1
    Home       Reizen       Camper       Dichtbij       Diverse       Gastenboek       Links       Contact

Reizen - Nikolsdorf 2018

Foto album

dag01.jpg dag02.jpg dag03.jpg dag04.jpg dag05.jpg
Dag 1
Lesachriegel
 
 
Dag 2
Zillinköpfe
Via-Ferrata Piccola
 
Dag 3
Klettergarten
Kreithof
 
Dag 4
Loneskopf
Michelsberger Törl
Ederplan
Dag 5
Klettergarten
Rabantkofl
 
dag01.jpg dag02.jpg dag03.jpg dag04.jpg dag05.jpg
Dag 6
Via-Ferrata Verborgene Welt
Kerschbaumer Alm
 
Dag 7
Frauenbach
Wasserfall
 
Dag 8
Kletterhalle
Villach
 
Dag 9
Grielesteig
Plonerberg
Nikolsdorf
Dag 10
Kleines
Schöberl
 
dag11.jpg dag12.jpg dag13.jpg dag14.jpg  
Dag 11
Via-Ferrata
Pirknerklamm
 
Dag 12
Multipitch
Kleine Gamswiesenspitze
(Gamsplatte)
Dag 13
Tristacher See
 
 
Dag 14
Kletterhalle
Mühldorf
 
 

Informatie

Na een intensieve zoektocht naar een betaalbaar vakantieverblijf in de Italiaanse Dolomieten moeten we vaststellen dat we te laat zijn om iets te vinden binnen budget.
We verleggen onze focus naar de Oostenrijkse Gailtaler Alpen waar we na lang zoeken een apartement vinden in Nikolsdorf.
Met verschillende klimmassieven dichtbij, via-ferrata's in overvloed, een paar multi-pitch klimtochten en vele wandeltochten lijkt deze bestemming zelfs meer veelbelovend dan onze oorspronkelijke bestemming in Italië.
We boeken via via bij het Multererhof, ze hebben geen eigen site. Het is een lokale boerderij met paarden, honden, katten en bijen. Het restaurant is nieuw van 2018 en heeft een heel lekkere keuken.

De dag van aankomst wilden we de via ferrrata Blauspitze doen. Helaas draaide de lift die dag niet en een tocht te voet naar de start van de via ferrata was te veel voor een eerste tocht. Daarom bonden we de wandelschoenen aan en gingen we op pad naar de Lesachriegel. Een afgesloten pad maakte dat we de Lesachhütte niet bereikt hebben maar de tocht op zich was meer dan de moeite.

Op dag twee lieten we de auto achter aan de alom bekende Dolomiten Hütte en gingen we met de via ferrata-sets in de rugzak richting Piccola Ferrata. De via ferrata is een variante op de Rudl-Eller-Weg. Veel via ferrata is er niet aan maar het uitzicht alleen al is meer dan de moeite waard.

Op onze derde dag werd er voor de eerste keer hevige regen voorspeld in de namiddag. Daarom besloten we niet de bergen in te trekken maar te gaan klimmen in Klettergarten Kreithof. De topo konden we de dag ervoor kopen in de Dolomiten Hütte. De niveau's zijn hier niet bepaald voor beginnende klimmers. De niveau's die wij machtig zijn, waren op zijn minst uitdagend te noemen.

Loneskopf wordt een topje om nooit te vergeten. Daar kregen we het mailtje binnen dat onze bouwvergunning in orde is. Verder was het een schitterende tocht met in totaal 6 toppen en een meertje. Over een brede graat met rondom rond magnifieke uitzichten en een biertje in de hut voor de laatste afdaling.

Omdat de tocht van de dag ervoor zwaarder in de benen zat dan gedacht, besloten we nu te gaan klimmen naar het lokale klimmassief Klettergarten Rabantkofl. Niet groot, niet super hoog maar wel goeie rots en een mooi uitzicht.

Met de voorspelde regen in de namiddag gingen we vrij vroeg op pad naar de Via-Ferrata Verborgene Welt. Deze via ferrata volgt de kloof van de Galitzenbach die zich door de kloof naar beneden stort. Aan het einde van de via ferrata waren nog geen dreigende wolken te zien dus besloten we door te stappen naar de Kerschbaumer Alm en iets te drinken in de hut. Op heel de tocht hadden we geen druppel regen maar het was lokaal geluk. Terug in de auto merkten we dat er toch redelijk wat moest gevallen zijn.

De zevende dag van onze vakantie start zoals iedere dag, met een blik op het weerbericht en het was vloeken. Alweer slecht weer op komst voor vandaag en ook morgen. We besluiten het er op te wagen, blijven laag in de vallei en starten aan een wandeling die halfweg ingekort kan worden. We willen de Frauenbach Wasserfall bezoeken. Helaas loopt het wandelpad voor de waterval langs militair domein waar schietoefeningen aan de gang waren en we mochten niet door. Wanneer we de waterval van de andere kant probeerden te benaderen, kwamen we ook daar te dicht bij het schietdomein. Uiteindelijk zijn we afgedraaid richting Drau en volgenden we de rivier wat tot we terug in konden pikken op het pad in het bos Wacholderhain Lavant waar we richting auto konden. Beentjes gestrekt, droog gebleven en toch frisse lucht gehad. En ditmaal klopte het weerbericht wel, de regen kwam en hoe... Regen in het dal en sneeuw in de bergen.

De dag begint grijs, donker en nat. Regen, regen en nog eens regen. Een zeldzame blik door de wolken toont ons dat de sneeuwgrens veel lager ligt dan verwacht. We maken onze picknick, springen de wagen in en rijden tot in Villach voor de spiksplinternieuwe klimhal: Kletterhalle Villach. De klimzaal ging open in april 2018. Je kan er voorklimmen, topropen, speedklimmen, boulderen en er is een buitenwand. Voor elk wat wils. De routes zijn gemakkelijker dan wat we binnen gewoon zijn en we klimmen er tot onze spieren het opgeven.

De zondag is het van hetzelfde laken een broek. Regen. We hebben bezighouding genoeg en besluiten een dagje binnen te blijven. Tegen de middag zagen we meer en meer opklaringen komen. Een snelle blik naar elkaar en 't was geregeld. De wandelschoenen aan en naar buiten. We vertrokken voor een kleine tocht naar de Ploner Berg aan onze achterdeur. Overhaast vertrokken en weinig paden op de gps die ergens naar toe leiden maakte dat ons tochtje toch goed was voor redelijk wat hoogtemeters en een kilometer of 14.

Vandaag is het opnieuw zomer in de Alpen. Blauwe lucht, zon, aangename temperaturen en sneeuw op de toppen. We nemen de lift naar Zettersfeld waar we op pad gaan naar de Rotgabele. We stappen minder vlot door de sneeuw dan voorzien, hebben te kampen met een afgesloten pad en zitten met tijdsdruk om de laatste lift naar beneden terug te halen. Daarom besluiten we genoegen te nemen met de lager gelegen Kleines Schöberl als einddoel. Het was het bezoek meer dan waard, onze sporen waren de eerste in de sneeuw en dat is altijd wel fijn. De uitzichten waren precies postkaartjes en we haalden onze lift met stevig doorstappen maar zonder problemen.

Tijd om nog een via ferrata te doen. De klettersteig Pirknerklamm zou een specialleke zijn. En inderdaad, zo kan je het wel noemen. Ook hier volgt de via ferrata de kloof van een riviertje, de Pirkner Bach maar het is niet alleen volgen. Af en toe is het pootje baden. In periodes van droogte zijn de meeste waadplaatsen waarschijnlijk slechts een vinger diep maar met de regen van afgelopen dagen mochten we op een bepaald moment onze broeken optrekken en schoenen afdoen. Deze via ferrata raden we niet aan bij nat weer. Niet alleen omwille van de doorwaadplaatsen maar ook door de rots zelf. Er zitten stukken tussen die bij nat weer spekglad zullen zijn.

En dan de dag waar we zo lang naar uit keken, onze multipitch naar de Kleine Gamswiesenspitze. Om 7 uur 's ochtends stonden we op de parking van de Dolomiten Hütte. Na een wandeling van iets meer dan 2 uur hadden we onze klimgordel aan en toen begon onze klim van 270 hoogtemeters. En het was klimmen, continue en op niveau. In de topo staat deze multipitch als een 4, wij ervaarden het echter als een 5a continue met een uitschieter naar 5c. Het smeltwater van de sneeuw en ook effectief sneeuwresten onderweg maakten het ook wat spannender maar het uitzicht op de top kan je met geen geld betalen. Om 17u 's avonds stonden we moe maar tevreden terug aan de wagen.

Na de inspanning van onze multipitch en rekening houdende met het heel slechte weer dat er aan kwam vandaag, gingen we onze benen strekken rond de Tristacher See. De Tristacher See wist ons niet te bekoren maar de Alter See, die de bron is, deed dat wel. We liepen ook een stukje op de Garnison Steeg, een heel mooi bospad en op het einde van de tocht waren we toch weer blij met onze dag.

Het weerbericht zat er weer knal op. Daags ervoor kwam de regen en het stopt niet. Het is onze laatste dag. Inpakken is niet onze favoriete bezigheid. Binnen zitten treuren om onze laatste dag en het slechte weer is ook dat niet dus gaan we onze laatste krachten erdoor jagen in de Kletterhalle Mühldorf. Veel hebben we er niet gepresteerd. Bloed, zweet, tranen en vallen. Amper 2 uurtjes geklommen en we moesten opgeven. De korte muur had relatief gemakkelijke routes maar niet mooi gebouwd. De muur leek er eerder te staan voor eenmalige klanten die er een dagje met slecht weer kwamen slijten. De grote muur daarentegen was top van routes, als je fris man/vrouw bent tenminste :-) Blij dat we de zaal gezien hebben maar de volgende keer rijden we liever dubbel zo ver voor de zaal in Villach.



En daarmee zetten we een punt achter onze vakantie. We hebben veel gedaan maar ook veel niet kunnen doen. Het weer speelde ons vaak parten maar de streek is fantastisch mooi. Er zijn veel plaatsen die we nog willen zien en de Lienzer Dolomieten staan zeker op ons lijstje om nog eens terug te komen.




Copyright.
De foto's op deze website mogen gebruikt worden mits onze toestemming.
Gebruik hiervoor het contactformulier.