Het gebeurt zelden dat we twee weekends op rij weg gaan. De weekdagen worden er extra druk door. Wanneer we na een schitterend en zonnig ijsweekend het weerbericht zien en ze voorspellen een schitterend en zonnig lenteweekend, tjah, dan hebben we maar 1 blik naar elkaar nodig en het is beslist. Dit keer gingen we wandelen in de Viroinval. Hoewel deze streek behoorlijk dicht bij Vlaanderen ligt, is deze vrij onbekend bij veel Vlamingen. Wielerfanaten kunnen zich hier doodmoe duwen op de kleine, kronkelende wegen en wandelaars kunnen hoogtemeters trainen op de steile hellingen en door de bossen. De Viroinval is een glooiend heuvellandschap met rivieren, beken, bossen en kalkrotsen.