Foto album
Informatie
Na onze schiterende week Oostenrijk in 2015 wilden we nogmaals ons geluk met de weergoden beproeven in het 'regengat' van Europa.
Zouden we terug zoveel geluk hebben of niet? Dat was maar zeer de vraag.
Het legde allemaal niet zo goed aan, de weerberichten spraken van elke dag regen. De kwestie was een beetje regen of veel regen.
Echter, hoe dichter het verlof kwam, hoe positiever de voorspellingen en uiteindelijk zijn we zelfs een dag vroeger vertrokken. Een extra nachtje is altijd fijn en we vonden een prima camping in Umhausen, Camping Oetztal Arena. Ook konden we met onze extra dag naar de Piburger See gaan. Die stond al van vorig jaar op ons verlanglijstje maar er is zoveel te doen in het Oetztal dat het er niet van kwam.
De zaterdag werden we in de late namiddag verwacht in ons huurhuisje. Tijd genoeg om de Narrenkogel te bezoeken. Nog eentje die uit ons verlanglijstje van 2015 kwam. Ons huurhuis bleek een schot in de roos. Ze hebben geen eigen website maar als je zoekt op Haus Etzelsberger in Längenfeld vind je genoeg websites die het te huur aanbieden.
Dag drie ging nogal grijs en nat van start maar er kwamen opklaringen tegen de middag. Daarmee hadden we de kans op de via-ferrata van Reinhard Schiestl te doen. Deze is bij stukken nogal pittig maar niet zo heel lang. We konden van aan ons huisje starten, de klettersteig omhoog en via Brand terug naar Längenfeld. Het werd toch nog een zonovergoten dag en er kon zelfs een terrasje van af aan de hut van Brand.
Dag 4 beloofde ook van de zonnige soort te zijn dus geen tijd om te rusten. Samen met vele anderen stonden we te wachten tot de Acherkogelbahn open ging en we waren vertrokken voor de wandeling met als hoogste punt de Wetterkreuzkogel.
Wat gaat de tijd snel op verlof! Met onze extra startersdag zitten we nu al aan dag 5! Eigenlijk konden we wel wat rust gebruiken ondertussen maar 't is zo een zonde om niet te profiteren van de zon. Wie weet is het morgen gedaan... Dan maar een gulden middenweg gezocht. Met de Wildspitze zetellift naar boven. Te voet naar de Breslauer Hütte waar Ans kon rusten op het terras en Koen alleen te voet door naar Urkundkolm. Terug aan de hut dan samen verder op pad.
De zesde dag was wat frisjes maar dit was vooral te wijten aan de grote hoogte. We starten de wandeling boven op de Timmelsjoch Pass, ongeveer 2500 meter hoog. Van daar wandelen we een stukje op de grenslijn van Italië en Oostenrijk alvorens we afdraaien voor de Wilde Rötespitze. Ans vond dit een lastige wandeling. Na een heel lange aanloop waar het telkens zachtjes op en neer ging, kwam een steil stuk pad richting Wannenkarsattel waar erosie het wandelen niet gemakkelijker maakte. Wetende dat we langs dezelfde weg terug moesten, maakte haar wat zenuwachting.
In 2015 werd in Haiming een nieuwe via-ferrata geopend, de Geierwand Klettersteig. Deze wilden we zeker doen en hoewel ze nevel uitgaven, riskeerden we het ons toch om redelijk vroeg op pad te gaan. De Geierwand is zuidgericht en bij het minste zonnetje is het bakken en braden. Zo was het dus van begin tot einde. Ben je van plan om deze via-ferrata te doen, neem dan zeker voldoende water mee en zonnemelk is ook geen overbodige luxe! Over de via-ferrata zelf, deze is zowat de langste die je in deze streek kan doen. Je stijgt 350 meter in hoogte en daarom beschouwt men hem als intensief. Verder zijn er nergens grote moeilijkheden en is hij kindvriendelijk. Let wel dat je kind al eens in aanraking moet gekomen zijn met rotsen want op deze klettersteig wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van de rots zelf. Voetsteunen en handgrepen moet je dus vaak zoeken in de rots zelf. Qua techniek en kracht is hij hoofdzakelijk categortie B/C met 1 passage C. Klettersteig je graag? Zeker deze doen!
De achtste dag was een specialleke. Koen had de Kühtai via-ferrata op zijn verlanglijstje staan. Omdat deze echter tot categorie D gaat (en volgens sommige bronnen zelfs E), zag Ans het niet zitten om mee te gaan. We vertrokken samen in Kühtai met de DreiSeenBahn naar boven. Daar ging elk zijn weg. Koen linksaf voor de via-ferrata tot op de Pockkogel en daarna naar de Neunerkogel, Ans rechtsaf voor een wandeling naar de Mitteler Plenderlesee, Die Mute en de Neunerkogel. We gingen proberen om elk rond 14uur op de Neunerkogel te zijn om dan samen verder te wandelen maar Ans was er al tegen 12u30. Bij het afdalen kruisten onze paden. Zo konden we samen picknicken aan de Speicher Finstertal en de tocht samen afmaken.
En als we dan een dagje vroeger gestart zijn met ons verlof, mogen we er dan ook een extra dagje aanhangen? Natuurlijk! Het weer was echter niet wat ze uitgegeven hadden. Het bleef druilerig met af en toe wat regen. Toch trokken we naar Moosalm waar we de klettersteig zouden doen en daarna wat klimmen. Deze via-ferrata staat aangeprezen voor beginners om het materiaal te leren kennen. Wij vonden hem echter niet logisch in elkaar zitten met enkele moeilijke stukken voor beginners. We zouden hem zeker niet aanraden met dat doel. Anderzijds is hij wel heel kort. Misschien dat dan wel goed is voor beginners? Het klimmassief sprak ons ook niet aan. Heel korte routes en veel te veel muggen. Ans had 7 muggenbeten tegen dat we van de via-ferrata aan de klimmuur stonden. Na kort overleg zijn we teruggekeerd naar Klettergarten Oberried waar we onze dag mooi gevuld hebben met klimmen. 's Avonds checkten we opnieuw in bij de Camping Oetztal Arena.
En toen was het sprookje voorbij... Enorm veel file richting huis, doodmoe en versleten maar heel tevreden met ons XL weekje Oetztal.
Links
- Camping Oetztal Arena
- Oetztal
De portaalssite van het Oetztal met enorm veel informatie. Over de dorpen, de liften, wandelen, fietsen, klimmen en klettersteigen. Over de almen en hutten, over hotels en gastenverblijven. Hier vind je het!
Copyright.
De foto's op deze website mogen gebruikt worden mits onze toestemming.
Gebruik hiervoor het contactformulier.
|
