Foto album
Informatie
De herfst is een ongelofelijk mooi seizoen maar ook ongenadig. Met ieder zuchtje wind vallen de bladeren van de bomen tot ze helemaal klaar zijn voor de winter. Regenbuien veranderen de wandelpaden in modderpoelen en rotsen worden maar af en toe beklimbaar door koude en natte.
We hadden nog een paar dagen verlof over en veel plannen gemaakt.
Of we gingen fellwalken naar het Engelse Brecon Beacons, herfstboswandelen in het Duitse Zwarte Woud, herfstwandelen en klimmen in de Franse Vogezen maar uiteindelijk werd de bestemming met het beste weerbericht de winnaar: de Franse regio Doubs.
's Middags stopten we met werken en na een snelle maaltijd vertrokken we voor onze rit van ongeveer 700km richting Frankrijk. Omdat het rond Brussel alweer filerijden was, besloten we af te draaien en via Bergen te rijden. Ginder verloren we al meer dan een uur met een andere file en zo ging de hele rit verder. Van file naar file tot we uiteindelijk na 500km van pure vermoeidheid de wagen aan de kant gezet hebben om te slapen. Morgen kwam een nieuwe dag en met vroeg op te staan, konden we uitgerust de laatste 200 kilometer rijden.
Voor onze 5-daagse hadden we een strak plan. Klimmen - wandelen - klimmen - wandelen - klimmen. Voila, 5 dagen gevuld. Aangekomen op de parking in Ornans bleven we echter vrij stilletjes. Het was er bitterkoud en vochtig met uitvallende mist. Moeten wij zo klimmen? De twijfel stond op ons gezicht te lezen maar goed ingeduffeld gingen we toch op pad.
Met enige moeite vonden we een klein spoor dat ons tegen de steile boswand omhoog voerde en waarlijks, plots keken we omhoog en zagen we blauwe lucht. We waren na het verlaten van de parking zo in hoogte gestegen dat we boven de wolken uitkwamen. We voelden een heerlijke herfstwarmte, zagen de witte rotsen van La Brême liggen en ons hart maakte een sprongetje van vreugde.
We beleefden er een fantastische klimdag in een goed behaakt massief, supergoede kalkrots met enorm veel grip en een mooie variëteit in routes. De lengtes gingen tot een goeie 35 meter en na de start kwam je vrij snel boven de bomen uit waardoor je tijdens het klimmen ook een grandioos uitzicht over de vallei had. Dag 1 was 110% geslaagd. Op naar dag 2!
Het weerbericht voor de zondag was in de dagen voor ons vertrek onveranderd gebleven. Het ging en zou regenen, zoveel was zeker. We hadden dus een kleine wandeling voorzien om de beentjes te strekken met nadien een warme douche op de camping en een filmpje.
We lieten de wagen achter aan het kasteel van Ornans, liepen via La fontaine aux Vipères het bos rondom het klimmassief La Brême in. Op sommige stukken waren we precies Bambi op ijs. De moddergrond was zo verzadigd en glad dat we moeite hadden om rechtop te blijven. Gelukkig raakten we zonder modderbad en kleerscheuren terug aan de wagen en konden we richting Pontarlier rijden om onze camping voor de resterende dagen op te zoeken.
Op maandag stond het klimmassief Falaises d'Escalade de la Fauconnière op het programma. 's Morgens bij het opstaan stond de rijm op het gras en lag de weg er lichtjes glad bij. Op het gemak ontwaken en dan richting rotsen rijden. Er stond een strakke noorderwind en na een uurtje klimmen was de zon volledig weggedraaid waardoor het ijzig koud werd. We voelden onze handen en voeten niet van de koude. Gezien dit massief een veelgebruikt scholingsmassief is, zaten er ook redelijk wat gladde plekken in de rotsen. De combinatie met de gevoelloosheid in onze handen was niet zo fijn. Gelukkig konden we enkele topropes uitgooien waardoor ons valrisico aanzienlijk daalde en zo konden we toch nog een paar uurtjes plezier maken.
We zijn blij dat we dit massief bezocht hebben maar als we dan toch zo ver rijden, zal het niet meer zijn om hier te klimmen. Liever echte rotsen om te klimmen dan een oude carrièrre. Die hebben we thuis ook genoeg.
Wat gaat een vijfdaagse toch snel. We zijn al bij dag 4 aangekomen en onze tweede wandeldag. Van op de camping vertrokken we voor een tocht langs het Fort du Larmont en Château de Joux. Het werd een tocht met veel afwisseling. Over steile bospaden, door enorme weides met paarden, lanen met bomen, uitkijkpunten boven op rotsen, langs kastelen en forten. Een echte aanrader maar een gpstoestel is wenselijk. Met deze tocht doorkruisten we vele bossen en weides zonder enige aanduiding van wandelweg.
En zo zijn we aangekomen bij onze laatste dag. We keren terug naar Ornans en gaan een laatste keer klimmen in La Brême. We vinden onze weg naar het massief al veel gemakkelijker en steken een stuk uit waar gemakkelijkere routes liggen gezien we toch maar een uurtje of drie kunnen blijven voor we de lange rit naar huis starten. Die gemakkelijke routes bleken echter een veel grotere uitdaging dan gedacht wegens een uitgebroken rots. Het was grensverleggend klimmen. Gelukkig konden we tappen van een goed gevuld vatje lef en werd het alweer een superdag in La Brême.
Links
Copyright.
De foto's op deze website mogen gebruikt worden mits onze toestemming.
Gebruik hiervoor het contactformulier.
|
